سوالی که شاید پس از هر واقع تروریسی و قربانی شدن عده ای برای من مطرح بوده و البته نکته تلخی نیز همراه خود دارد این بوده است که چرا بازخورد ما، خبرنگاران و رسانه ها نسبت به یک حرکت تروریستی در یک کشور اروپایی یا آمریکا با یک حادثه مشابه در خاورمیانه یا بخشی دیگر از آسیا یا آفریقا متفاوت است؟ مگر خون شهروندان یک کشور پیشرفته رنگین تر از شهروندان یک کشور جهان سوم است؟ براستی چه تفاوتی بین مرگ صد نفر در پاریس، کابل، بغداد یا بیروت است؟ توجه داشته باشید که منظور من صرفاً رسانه ها نیست بلکه خود ما نیز در درون واکنش متفاوتی نسبت به این مسئله نشان میدهیم و بطور مثال اگر تنها یک خط خبر در مورد انفجار در پاریس و یک خط خبر در مورد انفجار در بغداد در جایی بخوانیم یا در رادیو بشنویم واکنش متفاوتی در مورد این دو خبر داریم ، آیا ما در درون خود بین شهروندان کشورها تفاوت قائل هستیم؟ بارها در مورد پاسخ سوال بالا فکر کردم و به نظرم در بسیاری از موارد مشکل از ما نیست، ما نژادپرست نیستم یا مثلا برای ما خون شهروندان اروپا رنگین تر نیست. آنچه نظر ما را جلب میکند نو بودن خبر و عدم عادت به اینگونه خبرها ست، ما شاید هر ماه خبری در مورد یک حرکت تروریستی در عراق یا افغانستان می شنویم و با هر بار شنیدن اینگونه خبرها حساسیت ما نسبت به وقایع مشابه در عراق یا افغانستان کم می شود. چیزی که شاید جدیداً در مورد تیراندازی در آمریکا بوجود آمده است و دیگر خبر فارغ العاده ای نیست و مورد مشابه دیگری در مورد درگیریها در اوکراین اتفاق افتاده است. به زبانی دیگر ما کمتر انتظار داریم که یک حادثه تروریستی در اروپا یا صدها قربانی همراه باشد تا در کشوری مانند افغانستان،پاکستان یا عراق و همین باعث واکنش متفاوتی در ما می شود.
اما معیار بعدی شناخت و آشنایی یا علاقه ما به مردم یا محلی است که حادثه تروریستی اتفاق افتاده است. تقریبا کمتر شهروندی است که شهرهایی مانند پاریس یا نیویورک را نشناسد و اتفاقا همین آشنایی مردم با این شهرها و نمادین بودن آنها یکی از عواملی است که باعث شده است هدف عملیات تروریستها باشند. شاید اگر اتفاق تروریستی اخیر در یک شهر غیر معروف در فرانسه یا جای دیگری در اروپا(مثلا کاوناس در لیتوانی) اتفاق می افتد نگاه و واکنش ما نیز متفاوت بود. همین مسئله باعث می شود که مثلا واکنش ما یا رسانه های ما نسبت به یک عملیات تروریستی در کربلا یا عملیات مشابهی در یک شهر شمالی یا غربی عراق متفاوت باشد.
البته موارد بالا دو درس برای حکومت و دولتمردان دارد اول آنکه هیچگاه اجازه ندهند اخبار مرگ و عملیات تروریستی در یک کشور برای دیگر مردم دنیا عادی نشود و دو م اینکه کشور و شهرهایی داشته باشیم که برای مردم دنیا شناخته شده و مورد علاقه آنها باشد.
نظرات شما عزیزان: